„Kościół farny założony w czwartek po Popielcu r. 1353 przez Kazimierza Wielkiego, króla polskiego. Zbudowano najprzód, zakrystię i pobenedykowano. W tym roku Stefan Gromassy, kanonik poznańskie, z rozkazu Przecława, biskupa wrocławskiego, dobudował nawę wraz z wieżą na środku dachu i pobenedykował. Tę budowlę jeszcze dziś znać, bo ściany nawy nie łączą się ściśle ze ścianami prezbiterium. W sierpniu 1622 podczas strasznej burzy uderzył piorun w nawę, ogień zniszczył wieżę i dach, gotyckie sklepienie murowane się zapadło. Odbudowano dach i wieżę; podniebienie dano z drzewa w kształcie łuku. W r. 1623 konsekrował farę x. Henryk Fὒllenstein, biskup sufragan wrocławski, nakazał rocznicę poświęcenia fary obchodzić w niedzielę w oktawie Różańca św. W r. 1646 Szwedzi napadli farę i okradli z aparatów i naczyń św. W r. 1781 i 1900 została gruntownie odnowiona. Czy w tym miejscu, gdzie stoi fara, był przed r.1353 kościół, nie wiadomo. Niepodobno pomyśleć, aby kościoła przedtem w Ostrzeszowie nie było, skoro Ostrzeszów był już wówczas miastem i to położonym nad główną drogą handlową, wiodącą ze Śląska do Bałtyku. We wsi Kotłowie już w r. 1108 był kościół zbudowany z ciosowego kamienia. Czemu by nie było choć z drzewa kościoła w Ostrzeszowie mieście? Patronem probostwa jest fiskus państwowy; ponosi 1/3, parafia 2/3 ciężarów budowli; fiskus ½, miasto ½ daje drzewo.
Plac około fary był dawniej cmentarzem grzebalnym. W r. 1830 założono nowy taki cmentarz za miastem przy trakcie wiodącym do Wrocławia (dziś cmentarz parafialny przy ul. Kościuszki 14)”. Zaczerpnięto: Ks. radca M. Perliński, Wspomnienia o mieście Ostrzeszowie bliższej jego i dalszej okolicy, Ostrzeszów 2010r.
„Kościół farny jest orientowany (tzn., jego prezbiterium skierowane jest na wschód), murowany z cegły w układzie polskim. Składa się z jednoprzęsłowego, zamkniętego wielobocznie prezbiterium oraz wyższej i szerszej nawy, której oś jest dość znacznie skrzywiona w stosunku do osi prezbiterium. Prace związane z odkryciem i konserwacją malowideł ściennych, prowadzone w kościele w latach 1955 – 1959 przez Pracownie Konserwacji Zabytków z Torunia po kierunkiem E. Marxen Wolskiej, umożliwiły zbadanie murów i tynków oraz odsłonięcie detalu architektonicznego.
Wyposażenie fary ostrzeszowskiej pochodzi głównie z przełomu XVIII i XIX w. Składają się nań poźnobarokowy ołtarz główny z rzeźbami świętych i aniołów oraz obrazem Wniebowzięcia Matki Boskiej, dwa ołtarze boczne z 1805r, ambona, chrzcielnica w kształcie anioła dźwigającego kulę ziemską, a także kilka barokowych obrazów i rzeźb. Ponadto na belce tęczowej zachowały się późnogotyckie rzeźby Chrystusa Ukrzyżowanego, Matki Boskiej i św. Jana (pierwsza ćwierć XVI w.). Jednak tym, co decyduje o znaczenie kościoła w dziejach sztuki w Wielkopolsce są zdobiące jego wnętrze malowidła ścienne.
Podczas prac remontowych, jakie prowadzono w kościele 1953r., odkryto fragmenty starych dekoracji malarskich. Dało to podstawę do przeprowadzenia prac badawczych, odsłonięcia oraz konserwacji polichromii”. Zaczerpnięto: Dzieje Ostrzeszowa, Praca zbiorowa pod redakcją Stanisława Nawrockiego, Kalisz 1990r.
Przy kościele farnym usytuowany jest dom katechetyczny wybudowany w latach 1987-1991. W roku 1992 został poświęcony przez ówczesnego Biskupa Kaliskiego Stanisława Napierałę. Kościół farny w ostatnich dziesięcioleciach piękniał na oczach mieszkańców Ostrzeszowa i pobliskich wiosek. Dzięki staraniom Proboszcza ks. Kan. Stefana Szkaradkiewicza drewnianą podłogę zastąpiono marmurową posadzką, montując jednocześnie ogrzewanie podłogowe. Odrestaurowano odkryte w 1953r malowidła ścienne, a cały kościół poddano nowoczesnej technice osuszania murów z wilgoci. Wszystkie ołtarze barokowe zostały gruntownie odnowione, odkrywając ich naturalne barwy po usunięciu farb olejnych. Wymieniono instalację elektryczną montując nowe oświetlenie w kościele. Postawiono nowy ołtarz posoborowy wraz z amboną z włoskiego, białego marmuru. W latach 2009-2010 wokół kościoła i plebani położono granitową kostkę według zaleceń konserwatora. W ramach diecezjalnego programu renowacji jedenastu drewnianych kościołów odrestaurowano kościół pw. św. Mikołaja przy dofinansowaniu Unii Europejskiej i wkładu własnego parafii wynoszącego 350 tys. zł. Kościół św.. Mikołaja jest przepiękną perełką naszej parafii, która cieszy swoim nowym wyglądem i przyciąga młode pary, które pragną zawierać związki małżeńskie w tym kościele. Aktualnie trwają prace konserwatorskie malowideł.
